Oblicza sztuki. Spotkanie po filmie „Twarze Agaty”

Producentka filmu przybliżyła festiwalowej publiczności intencje stojące za opowiedzeniem tak trudnej historii. – Zależało nam na przedstawieniu wspólnego przechodzenia przez pewien etap życia Agaty. Ten film prezentuje tyle światła i nadziei, ile Agata ma w sobie. Są łzy, bo Agata nie ma łatwego życia, ale jest też dobro i właśnie światło – powiedziała Maria Krauss. – Zależało nam, by doświadczenie choroby nie przytłoczyło widowni, ale by było punktem wyjścia do jasnej opowieści o nadziei – dodała producentka.

Maria Krauss opowiedziała także o pierwszym spotkaniu głównej bohaterki z reżyserką filmu Małgorzatą Kozerą. – Do Gosi zadzwonił jej kolega, może go państwo kojarzą, Jan Komasa. To on przedstawił nam Agatę, która pierwotnie zwróciła się do niego z jednym z artystycznych projektów. Komasa był od początku przekonany, że to właśnie Gosia musi zrobić film dokumentalny o Agacie. Tak to wszystko się zaczęło – zdradziła Krauss.

Ważnym aspektem produkcji filmu dokumentalnego i reportażu jest zbudowanie zaufania między autorem a bohaterami. O tym, jak wyglądało to przy Twarzach Agaty, opowiedziała autorka zdjęć Marta Stysiak. – Trudno mówić o jakimś procesie. Agata już to wszystko miała, była odważna i otwarta. Darzyła nas pełnym zaufaniem. Nie przypominam sobie, by kiedykolwiek miała jakieś wątpliwości. Agata jest przykładem idealnej bohaterki filmowej. Porozumienie między nią a Gosią Kozerą zaskoczyło od samego początku – dodała operatorka. Maria Krauss kontynuowała temat zaufania. Producentka zdradziła, że tytułowa artystka nie obejrzała filmu w całości, a jedynie zwiastun. – Film widziała rodzina Agaty oraz jej bliscy. Agata nie chciała go oglądać. Wyobrażam sobie, że nigdy go nie obejrzy. To jednak nie tak, że odcina się od niego. Często jeździ z nami na spotkania po projekcji. To dowód wielkiego zaufania, jakim nas obdarzyła – podsumowała Krauss.

Producentka filmu opowiedziała także o scenach kreacyjnych, które nie były rejestracją aktualnej rzeczywistości, a rodzajem inscenizacji. – Zależało nam, by opowiedzieć o wydarzeniach, które działy się, zanim poznałyśmy Agatę. Zdecydowałyśmy się na taką formę, ponieważ mogłyśmy w ten sposób oddać styl twórczy Agaty. W oku kamery kolorowa burza zastępuje szpitalne wnętrza – powiedziała Maria Krauss. Autorka zdjęć doprecyzowała szczegóły realizacji zdjęć: – Nie mogliśmy sprawić, by obrazy w filmie wydawały się płaskie. Wtedy wyszłyby nam plakaty, a to jest coś więcej. Staraliśmy się oddać poczucie faktury malarskiej. To było trudne, mieliśmy dni zdjęciowe, w których kręciliśmy tylko obrazy – dodała Marta Stysiak.

– Moim zdaniem to film, w którym poezja obrazu zderza się z brutalnością historii, którą opowiada. Twórczość Agaty komentuje nie tylko chorobę, ale przede wszystkim wolę życia – zakończyła Maria Krauss. 

Filip Grzędowski